راننده ای که پشت فرمان احساس آسایش کند، تمرکز بیشتری روی جاده خواهد داشت و ایمن تر رانندگی خواهد کرد. رمز این آسایش نیز تامین شرایط انسانی (ارگونومی) در پشت فرمان است که به دقت مورد مطالعه قرار گرفته و مجموعه ای روبه گسترش از امکانات و تجهیزات نیز به کمک آن می آیند. ارگونومی ـ علم تعامل انسان و ماشین ـ حضوری همه جانبه دارد و هدف آن نیز تامین شرایط رانندگی بدون تنش و فشار تا حد امکان است.

ارگونومی در واقع همه جا نقشی به عهده دارد، از زمان طراحی و تهیه نقشه ها تا داخل خودرو در صندلی ها و داشبورد و ... و از آنجا که ارگونومی در هر لحظه فضاهای بسیاری را شامل می شود، باید از همان مراحل اولیه مورد نظر قرار گیرد. متخصصان ارگونومی به تولید قطعات مشغول نیستند، بلکه به تفسیر نیازها و خواسته ها می پردازند. وظیفه ایشان درک اهداف و نیات تولید خودرو است. تجسم این که خودرو به چه شکلی استفاده خواهد شد و سپس یافته های خود را در قالب مفاهیم فنی بیان می کنند تا طراحان براساس آن جوابگوی خواسته های مشتریان باشند و راه حل های عینی ارائه دهند.

● از وسعت تا ایمنی

استفاده عام و روزافزون مردم از خودرو و خواسته های بحق جامعه مصرف کننده باعث شد تا کیفیت زندگی در داخل خودرو اهمیت روزافزونی پیدا کند. (کیفیت زندگی، اندیشه و باوری است که در سال های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ ظهوری همه جانبه یافت) . خودروسازان ناچار بودند پاسخی جدید و محصولی متفاوت برای تامین خواسته های مشتری ارائه نمایند. خودرو که در آغاز نمادی از تشخص محسوب می شد، دیگر در هر خانه ای حضور داشت و می باید نقشی جدید را به عهده می گرفت و امکانات و مشخصاتی فراخور حال و نیاز مصرف کنندگان جدید فراهم می آورد. اولین این نیازها نیز آسایش بود که تا آن زمان تنها در خودروهای لوکس یافت می شد و این آسایش در مقیاس استانداردهای امروزی، دیگر مشخصه ای تجملی محسوب نمی شود.

در سال های ۱۹۵۰ سیتروئن با ورود محصول جدید خود DS۱۹ به بازار، تحولی اساسی در استانداردها در مدل های بالا ایجاد کرد. چند سال بعد، رنو نیز با پیگیری همین نظریه غیرمعمول، تحولی جدید در مدل رنو ۱۶ ارائه نمود. این مدل پیام آور فلسفه جدید رنو، «خودرو برای زندگی» محسوب شد که در سال های پس از ۱۹۸۴ در مدل اسپیس (Espace) تجسمی نمادین یافت. اسپیس اولین خودروی چند منظوره تفریحی MPV بود که در اروپا به تولید انبوه رسید.

گذشت زمان نشان داد اسپیس چگونه الهام بخش سایر خودروسازان برای رقابت در این رده از خودروها شد. مدل های MPV به خاطر ابعاد و مقیاس های غیرمعمول، فضای وسیع بی سابقه، کارایی و خوشایند بودن امکانات داخلی و موقعیت مسلط در رانندگی، مورد توجه قرار گرفتند و این احساس را در راننده ایجاد می کردند که همه چیز را در کنترل خود دارد. مدل های هاچ بک بسرعت به همین امکانات و تجهیزات آراسته شدند و با استقبال گسترده ای که از این شرایط انجام گرفت، آسایش در خودرو تبدیل به ضابطه ای جدید شد.

از آنجا که کیفیت بالاتر زندگی، نیاز به محافظت بیشتری داشت، خواسته ها به سمت ایمنی متمایل شد تا آنجا که مردم امروزه ایمنی را از حقوق مسلم خود می دانند.

● زمانی که آسایش مفهوم ایمنی می یابد

تجربه می گوید که آسایش امروزه یکی از اصول اساسی در خودرو است. مفهوم آن نیز راحت بودن است، اما ایجاد احساس ایمنی نیز در این جنبه روزانه زندگی انکارناپذیر می نماید.

زمانی که برای اولین بار یک خودرو را می بینید، احساس اولیه شما روی چگونگی قضاوت شما اثر خواهد گذاشت. همزمان تصویری از تجربه رانندگی با آن در ذهن شما نقش می بندد. دمای داخل اتاق خودرو نباید خیلی گرم یا خیلی سرد باشد. بلکه باید در حدی باشد که راننده را بیدار و هوشیار نگه دارد. آسایش و سهولت در دید نیز بسیار بااهمیت است، چراکه در زمان رانندگی، بینایی مهم ترین و فعال ترین حواس پنج گانه انسان است. آسایش و سهولت در دید شامل دید افقی (منظره) است که راننده به کمک آن می تواند جاده را در اطراف خودرو زیر نظر داشته باشد و دید عمودی نیز که همان میزان سطوح شیشه ها و پنجره هاست، باید در حدی باشد که راننده دچار احساس ناخوشایند زندانی بودن در یک فضای بسته نشود.

وضعیت استقرار صحیح نیز موجب ایجاد احساس راحتی می شود. راننده ای که براحتی در جای خود قرار گرفته و فضا و تکیه کافی در پشت و کناره های خود دارد، در بهترین وضعیت استقرار یافته است که این خود موجب افزایش حداکثری در دید می باشد. قد، وزن ، شکل بدن و ... هیچ دو راننده ای به هم شبیه نیستند. به همین دلیل است که ارگونومی خوب تنها به معنی صندلی قابل تنظیم نیست، بلکه فرمان خودرو، آیینه های بغل، پشت سری و ... نیز باید قابل تنظیم باشند.

● نبود ناراحتی، یک اصل است

اصول ارگونومی، آنچنان که از مفهوم آن برمی آید، باید لذت ملموس را در دید، صدا، بو و لامسه در نظر داشته باشند، چراکه بدون حضور این عوامل، احساس راحتی به طور کامل دست نخواهد داد.

بنابراین جنبه های ذهنی که دریافت ما را از خودرو شکل می دهند، دارای اهمیتی دوچندان می شوند. برای متخصصان ارگونومی، آسایش ملموس، نتیجه «نبودن ناراحتی» است. یعنی نبود محرک های منفی یا نکات ریز آزاردهنده که می توانند تجربه رانندگی را ضایع کنند. نکات ریزی چون پارچه با بافت ناخوشایند، کلیدها و کنترل هایی که مطابق توقع کار نمی کنند و صداها و لرزش هایی که موجب آزار و پریشانی می شوند.

آسایش شنوایی در همین جهت است که اهمیتی حیاتی می یابد. هدف البته غربال کردن همه صداها و ایجاد یک حباب خاموش نیست تا هرگونه رابطه ای با واقعیت و خطرات بالقوه بیرونی قطع شود. برخی از اطلاعات حسی باید دریافت شوند تا راننده هوشیاری خود و کنترل خودرو را حفظ کند. به عنوان مثال این گونه تصور می شد که کاستن صدای موتور موجب تشویق راننده به افزایش سرعت می شود. راه حل برای این مورد نیز تولید صدای اخطار یا تنظیم کننده های سرعت است. متخصصان ارگونومی به شناسایی صداها و حس های ناخوشایند و نامطلوب می پردازند تا فضای حسی مناسبی را بیافرینند که جنبه های آزاردهنده و ناخوشایند در آن به طور دقیقی حذف شده باشند.

یک خودرو همچنین باید موجب اطمینان راننده شود و هیچگاه نباید وی را در وضعیتی غافلگیر کند که واکنش به آن موجب از دست رفتن کنترل خودرو شود. این محدوده ای دیگر است که در کنار آسایش، تجزیه و تحلیل حواس را می طلبد و با به کارگیری ترمزها، کنترل روی جاده و غلتیدن بدنه وارد بازی می شود.

این مفاهیم نقش شاسی ماشین را پیش می کشد که باید به گونه ای طراحی شده باشد تا سرنشینان خودرو با آن احساس وحدت و یگانگی نمایند، همان گونه که یک سوار، خود را با اسب خود در یک قالب احساس می کند. این مبحث شناخت شناسی ارگونومی است که رابطه ای مستقیم با ایمنی دارد. این مبحث به شناخت انگیزه های روانی در رفتار راننده می پردازد و سعی دارد واکنش های وی را پیش بینی کند.

● تعامل انسان و ماشین

تعامل امروزه یکی از خصوصیات حیاتی هر خودرویی محسوب می شود. در حالی که خودروها در گذشته تنها اطلاعات پایه ای همچون سرعت را در اختیار راننده می گذاشتند، خودروهای امروزی باید بسته به نیاز و تقاضای راننده، اطلاعات پیچیده تری را ارائه نمایند. نوآوری های الکترونیکی امروزه خدمات بسیار تخصصی تر و پیشرفته تری ارائه می کنند. امکاناتی نظیر تلفن، سیستم های ناوبری و اطلاعات ترافیک امروزه خودرو و راننده را بیش از هر زمان دیگری در موقعیت گفت و گو و تعامل با یکدیگر قرار می دهند.

تا زمانی که فناوری های جدید، با شناخت صدای راننده بتوانند کنترل های دستی را به عهده گیرند، فارغ از آن که تا چه حد پیشرفته هستند، باید سهل الاستفاده باشند تا حواس راننده را به خود مشغول نکنند. فناوری شفاف یا همان رابط های ساده، یکی از مهم ترین عواملی هستند که موجب بهبود ایمنی پشت فرمان می شوند.

انسان و ماشین به واسطه سیستم های پنهان دیگری نیز در تعامل هستند. این سیستم ها به عنوان ابزار کمکی در رانندگی به کار گرفته می شوند: سیستم ضدقفل چرخ ها ABS، کنترل کشش در چرخ ها، کنترل و هدایت ایستایی روی جاده و سیستم کمکی ترمز اضطراری.

این سیستم های انطباقی برای تفسیر تمایل و خواسته راننده، از حسگرها استفاده می کنند و حتی به اصلاح خطاهای راننده می پردازند و این همه برای خودروسازان یعنی شناخت و درک رفتار رانندگان در شرایط معمولی و موقعیت های بی خطر و چگونگی واکنش ایشان به وضعیت های بحرانی و توانایی در بهبود شرایط ایمنی. به مثال سیستم کمکی ترمز اضطراری دقت کنید. در آزمایشی که روی ۲۰۰ نفر انجام شد، کارشناسان شناخت شناسی ارگونومی که روی تحلیل رفتاری تخصص دارند، هفت گروه «ترمز گرفتن» را شناسایی کردند.چنین معلومات و دانسته های عمیقی موجب می شود تا امکان بررسی و تنظیم دقیق عوامل مختلف و محاسبات برنامه ریزی شده مهیا شود و امکانات اصلاحی موثر و اصیلی به ظهور برسد.

● تلاش برای آسایش در رانندگی

بسیاری از افراد آرزوی داشتن خودروی شخصی را داشتند که آسایش بیشتری داشته باشد و در عین حال از ایمنی لازم نیز برخوردار باشد.سیستم گرمایشی در خودرو تا پایان جنگ جهانی دوم پیش از آن که یک قاعده باشد یک استثنا بوده است با این حال دمای تنظیم شده یکی از مبانی تمرکز راننده و آسایش سرنشین است.

امکان تطابق، یکی از اصول راحتی برای سرنشین است. خودروهای جدید (همچون رنو مدل سنیک) چندین امکان برای چیدمان داخلی ارائه می کنند.نمایش اطلاعات روی شیشه در آغاز تنها برای استفاده در هواپیماهای جنگنده بود، اما خودروسازان استفاده از این امکان را آغاز کرده اند تا رانندگان تمرکز بیشتری داشته باشند.

خرید و فروش ماشین

قیمت روز ماشین

ثبت آگهی رایگان

بوق